…doe dat regelmatig, in een blog bijvoorbeeld

Er is de week van het korte verhaal en dat moet jou als schrijver of als blogger aanspreken. Het korte verhaal is een genre geworden dat veel liefhebbers kent en veel wordt gedeeld op social media.

Een blog is een kort verhaal? Eigenlijk wel. Het was misschien wel Simon Carmiggelt die met zijn cursiefjes het korte verhaal leven inblies. Ben je nou nog heel jong, dan weet je misschien niet eens wie Carmiggelt is. Ben je wat ouder dan kun je je mogelijk de boekjes herinneren van zijn hand, vol met die cursiefjes. Wat later weer hip ‘column’ ging heten en nog veel later een digitale versie kreeg: de blog, überhip. 

Het is een stukje geschiedenis dat op het eerste gezicht overbodig lijkt, maar je dan doet afvragen (althans dat hoop ik) hoe je iets zinvols kunt vertellen in zo min mogelijk woorden. Het antwoord: door Carmiggelt te lezen en vooral te onderzoeken hoe hij dat deed. Ik verklap je hier dat hij heel, heel goed om zich heen keek, scherp kon luisteren en een open mind had. Alhoewel dat toen zo nog niet werd genoemd. Toen heette dat nog ‘verwondering’. 

Als je nou ontzettend zit te dubben over een thema voor een blog; google dan op Carmiggelt, als je een boekje van zijn hand in de kast hebt staan, pak je die natuurlijk. Wedden dat dat je inspireert en dat je ineens van alles om je heen ziet of hoort waar je wel een paar woorden aan kunt wijden. En dat wordt altijd goed, want het grootste deel van de mensen doet dat over het algemeen niet; goed kijken en luisteren. En zich verwonderen.